φανάπτης

ὁ, Μ

ο φανανάπτης, ιδίως τών αρχοντικών οικιών και τών ναών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φανός (Ι) «πυρσός» + -άπτης (< ἅπτω «ανάβω»), πρβλ. λυχν-άπτης].